My Story
Hoe het begon...
Ik ben opgegroeid als kind van zelfstandige ouders. Een sterk duo met een ondernemende geest. Genoodzaakt om vaak hard te moeten werken waardoor ik heel snel zelfstandig ben geworden. Ik heb niets gemist in mijn leven. Ik heb alles gekregen wat ik wilde en heb heel veel van mijn ouders geleerd, waarvoor ik ongelooflijk dankbaar ben.
Toen werd ik zwanger van mijn eerste kindje…
Een wonder dat zich in mijn leven voordeed. Een mega wonder, maar ook met een mega verantwoordelijkheid. De gedachte alleen al overweldigde mij want ik wilde maar één ding en dat was “verbinden op alle mogelijke manieren met mijn baby”; intens verbinden. Ik ervaarde een diep gevoel vanbinnen dat bijna niet te omschrijven valt. Die nood aan “verbinding” leunde voelde zelfs aan als een sterke onweerstaanbare drang.
Ik wilde, moest en zou élke stap van mijn zwangerschap én van de geboorte van mijn baby “bewust” meemaken: welke kennis had ik nodig, wat waren de mogelijkheden, de verschillende opties, welke do’s en dont’s waren er en nog zo veel meer!
Want één ding was zeker : ik wilde geen enkele seconde missen, ik wilde mijn zwangerschap, alsook de geboorte “bewust beleven” en “bewust voelen”.
En om dit te bereiken moest alles en ikzelf, perfect voorbereid zijn….
De voorbereiding
De hele voorbereiding was extreem vermoeiend. Hoe meer informatie ik opzocht, hoe moeilijker het werd. Het aanbod was zo groot en de theorieën of antwoorden spraken elkaar zeer vaak tegen. Er was zoveel waaraan ik moest denken, zoveel dat in orde moest worden gebracht. Wat was het beste én wie of wat moest ik nu geloven? Maar ik bleef niet bij de pakken zitten…
Ik bezocht elke infosessie die er was, las elk (info)boek(je) dat ik vond, contacteerde verschillende organisaties én zelfs dan…bleef ik nog met vragen zitten.
Dit verwarde mij, maakte mij onzeker, liet me twijfelen en frustreerde mij enorm.
Was ik de enige met dit gevoel? Of ervaarde élke zwangere vrouw dit?
Ik voelde mij vaak ‘alleen met mijn vragen’ en durfde heel vaak mijn persoonlijke of intieme vragen niet te stellen uit schaamte of onwetendheid…
Emoties
Ik huilde vaak zonder enige reden. Radeloos was ik dan. Het voelde heel sterk aan en ik had er geen controle noch vat op. Ook al had ik een begripvolle partner die mij heel erg steunde, toch voelde ik mij ‘eenzaam’.
Ik twijfelde aan mijzelf en aan alles wat hiermee te maken had. Zal ik wel een goede mama zijn? Ga ik de bevalling wel aankunnen? Ga ik dat kindje meteen graag zien? Ga ik mijn kindje alles kunnen geven wat het nodig heeft?
Ik was bezorgd over de toekomst …
want ik wilde maar één ding: het allerbeste voor mijn baby’tje…
De bevalling
Zonder te twijfelen koos ik doelbewust voor een ‘waterbevalling’, omdat:
-
kinderen die in water ter wereld komen, klaarblijkelijk een minder traumatische geboorte zouden ervaren &
-
doordat er geen epidurale mogelijk is, je ‘bewust’ elke wee ervaart, elke beweging, elk moment van de bevalling meemaakt. Een krachtig en ongelooflijk oergevoel van verbinding met je baby.
Het moment waarop ik mijn dochter boven water haalde en tegen mijn borst legde, opende ze haar ogen en meteen voelde ik een onvoorwaardelijk gevoel van moederliefde. Een mooi en tot dan onbekend gevoel dat tegelijk ook beangstigend en overweldigend was. Ik besloot dat ik er alles aan zou doen wat in mijn macht lag om haar het beste leven te geven dat ze verdiende.
Ik zat in de zevende hemel, tot….ik het bewustzijn verloor…
Schuldgevoel
Tijdens de bevalling verloor ik het bewustzijn door extreem bloedverlies. Toen ik een tijdje later weer bijkwam, stonden er 13 verpleegsters rond mijn bed. Ik besefte dat mijn leven aan een zijden draadje had gehangen. Maar waar was mijn dochter? Stelde ze het goed? Was alles ok met haar?
Ze lag in de armen van mijn man. Ik was trots op hen allebei maar had ook een enorm schuldgevoel. Ik was nog maar net mama en kon al niet voor haar zorgen. En meer nog…ik had dat eerste belangrijke ‘gouden’ uur gemist…
Het moederschap
Vanaf dag één van de geboorte stelde ik me ongelooflijk veel vragen. Vragen zoals at ze wel genoeg, plaste ze genoeg, waarom weende ze, kwam ze genoeg bij, sliep ze voldoende, hoe kon ik wiegendood vermijden. Heel veel vragen die heel vaak …onbeantwoord bleven. En daar bovenop zat ik nog steeds met een nijpend schuldgevoel van tijdens de geboorte van ‘had ik maar’, ‘wist ik toen maar’, ‘wat als’…
Vragen en gedachten die me angstig en onzeker maakten…
Ik probeerde via alle mogelijke manieren hier antwoorden op te vinden en mezelf zo goed als mogelijk te organiseren d.m.v. tabellen, schema’s en een goede voorbereiding en planning, zodat ik ondanks alles ‘bewust kon genieten’ van elk moment met mijn baby. Ik ontdekte een gemakkelijke manier die me structuur en houvast gaf als kersverse mama. Dit gaf me rust en voldoening…
En dit is nu precies wat elke toekomstige of nieuwe mama nodig heeft om van het moederschap te genieten. Die houvast wil ik graag voor hen zijn. Ik wil toekomstige of nieuwe mama’s ondersteunen en begeleiden in de aanloop naar of bij de start van het moederschap. Oplossingen en antwoorden bieden op vragen zodat ze met een gerust hart zwanger kunnen zijn en kunnen bevallen. Een nieuw leven moet worden gevierd en mag niet overschaduwd worden door angst en stress. Want ‘mama’ zijn is de mooiste titel die je kan krijgen en die je zelfzeker moet kunnen dragen.
Overlijden
De jaren streken voorbij. Dankzij een goede organisatie heb ik met heel veel liefde kunnen genieten van mooie momenten met mijn dochter en later ook met mijn prachtige zoon. Ik besefte niet van waar deze drang tot intens verbinden ontstaan was. Voor mij was en leek dit normaal. Maar rondom mij zag ik iets anders. Ik zag hoe andere mama’s struggelden, ze overweldigd waren door de angst, de stress en de onwetendheid. Ze werden geleefd en waren niet bewust van het belang om te verbinden met hun baby’tje. Deze verbinding, deze liefdesfundering, ligt aan de basis van het ouderschap en het toekomstige gevoel dat je hebt met jouw kind. Maar zoals gezegd, voor mij was dit normaal en wist ik niet van waar dit kwam…
Tot plots mijn eigen moeder overleed…
Van de ene dag op de andere. Zonder woorden, zonder afscheid te kunnen nemen. Mijn hart was verscheurd en vol verdriet. Ik voelde de pijn tot in het diepste van mijn kern. Een wonde die verder ging dan haar plots overlijden. Ik had zo graag ‘nog meer, nog intenser’ met haar willen verbinden.
Van moeder tot kind. Maar nu was dit niet meer mogelijk…
Ik besefte het sterke gevoel van onvoorwaardelijke moederliefde. Dit moet elke toekomstige of nieuwe mama ‘bewust ervaren’ en ‘bewust voelen’. En dat is wat ik doe met ‘The Mommy Experts’:
Toekomstige en nieuwe mama’s ondersteunen en begeleiden bij de voorbereiding van de geboorte en de start van het moederschap door hen te inspireren en adviseren, zodat ze bewust en vol zelfvertrouwen kunnen verbinden & genieten met hun baby en andere mama’s.